‘Zenginlerin terapisti’ mutluluk konusunda neler öğrendi?

New York’lu zenginlerin terapisti, milyonerler dünyasındaki toksik aşırılığa örnek olarak Succession isimli televizyon dizisini kullanıyor.

ABD’li psikoterapist Clay Cockrell, milyonerleri tedavi etme konusunda uzmanlaştığından bu yana, varlıklı olmak için uğraşmayı bıraktığını söylüyor.

“Piyango almayı bıraktım. Her şeye sahip olmanın tehlikelerinin farkına vardım.”

Cockrell’in New York’ta terapi kliniği var.

Burada müşterilerinin “bolluğun toksik etkisi” ismini verdiği, sahip olduğuyla asla yetinememe problemiyle uğraş etmelerine yardımcı oluyor.

BBC News Brasil’e konuşan Cockrell, “’10 milyon dolarım olsun inançta olacağım’ niyeti ve 10 milyon doları olunca 50 milyon dolara daha muhtaçlık duyma hali. Sonuçta memnunluk banka hesabıyla gelmeyecek, bizatihi gelecek.”

Terapinin gayelerinden biri danışanların para biriktirmek dışında bir gaye edinmesini sağlamak.

“Mutluluk sayılarda değilse nerede? Ve oradan deneysel yaklaşmaya başlıyoruz. Yardımseverlikte mi? Bağlarda mi? Yeni bir şeyi sıfırdan inşa etmekte mi?”

“Azim sadece tahlil edilip bir hedefe yönlendirildiğinde şahanedir.”Cockrell, varlıklı insanları tedavi etmeye talih yapıtı başlamış. Anlattığına nazaran, varlıklı bir danışanıyla seanslarını alışılmış bir görüşme yerine parkta yürüyerek yapmış.

O danışanı da kendi etrafındakilere Cockrell’i önermiş.

Ünlü terapist, zenginlikle birlikte gelen problemleri öğrendiğinde şaşkınlığa uğradığını söylüyor. Bunların birden fazla vakit “birinci dünya sorunları” diye geçiştirildiğini de ekliyor.

“Birçok insan üzere ben de paranın problemleri çözdüğüne inanırdım. Kimilerini çözüyor lakin hepsini değil. Müşterilerimin birçok, daha evvel şikayetlerini dinleyen terapistlerin ‘Yatınızı nereye park edeceğiniz yahut çocuklarınızın mirasını nasıl paylaştıracağınız üzere hususları sorun olarak görmemelisiniz’ dediklerini söylüyor. Lakin ben her vakit anlayış ve kabul yaklaşımına, onların meselelerini yasal olarak kabul etmeye inandım” diyor.

“Sorunları benimkilerle birebir olmayabilir ancak biliyorum ki para insanların hayatlarını karmaşıklaştıran bir faktör.”

Cockrell bunun dünya nüfusunun hayli küçük bir kısmını ilgilendiren bir tecrübe olduğunu vurguluyor.

Çoğunluk için sorun, bolluktan fazla paranın azlığından kaynaklanıyor.

Örneğin Britanyalı Psikoterapi Derneği’nin anketine nazaran, ülkedeki terapistlerin yüzde 94’ünün danışanlarının akıl sıhhatinin finansal kaygılar ve artan hayat maliyetleri nedeniyle kötüleştiğini söylüyor.

Uzmanlar, geçim kederine düşmenin getirdiği zihinsel yükün karar verme ve bilişsel performansımızı etkilediğini belirtiyor.

Süper zenginler konusuna geri dönersek, Cockrell, kliğine gelen bireylerin birçoklarının mutsuz olduğunu bildiğini belirtiyor: “İnsanlar keyifli olduklarında terapiste gitmezler.”

Ancak danışmanlık yaptığı insanların, “parayla hayatları zorlaşan, onlara makul bir olumsuz karakter… empati eksikliği, tıpkı muvaffakiyet düzeyine ulaşamamış bireylere karşı anlayış eksikliği getirdiği kişiler” olduğunu söylüyor.

Aynı doğrultuda, muhteşem zenginlerin aile ilgilerinde zorluklar yaşadıklarını, gerçek dünyadan kopma eğiliminde olduklarını ve kendilerine yakınlaşanlara karşı son derece inançsız olduklarını savunuyor.

“Zengin beşerler çoklukla sadece kendilerini anlayanlarla etkileşime girerler. Bu çok yaygındır. Ve son derece izole hale gelir, yeni insanlara güvenemezler” diyor.

“‘Hayatıma çıkarın için mi giriyorsun? Yoksa şöhretim ve zenginliğim için mi?’ diye korkarlar. Paranoya demek abartılı olabilir lakin her vakit kuşku içindedirler bu da yeni ilgi kurmalarını maniler.”

ZENGİN AİLEDE BÜYÜMEK

Çocukluğunu ve ergenliğini güçlü bir ailede geçirmek beraberinde zorluklar getiriyor.

Cockrell ayrıyeten, muhteşem zenginlerin çocuklarının, “ebeveynlerini geçmek için muazzam bir baskı” ile karşı karşıya olduğunu belirtiyor.

Özellikle de gösteri dünyasından ünlülerin çocuklarının anne – babalarıyla tıpkı meslek yolunu izliyorlarsa buna maruz kaldıklarını söylüyor. Bu çocuklara bazen aşağılayıcı bir formda “nepobabies” (kayrılan bebekler) deniliyor.

Bu ağır baskı, kendi yolunu izlemek, tutkularını keşfetmek ve kusur yapma ya da başarısız olma hakkına sahip olmak fikriyle tam bir zıtlık gösteriyor.

Diğer yandan birçoğu da gereğince hırslı olamıyor.

“Neden üniversite okuyup kendi işimi kurayım ki?” Büyük bir servet sahibi olmak bunaltıcı olabiliyor. Bunda amaçsızlık hissi ya da ebeveynlerini geçme baskısı tesirli olabiliyor.

Clay Cockrell’in son yıllarda daha çok tanınmasını sağlayan şey tecrübeleriyle Succession (2018-2023) dizisindeki paralellikleri kaleme alması oldu. Dizide milyarder bir ailenin çocuklarının, babaları tarafından kurulan medya holdingini denetim etme çabası anlatılıyor.

Cockrell, dramatik yanına karşın, dizinin milyarderler üzerinde “aşırılığın toksik etkisini” tasvir etmek konusunda epeyce isabetli olduğunu söylüyor.

Succession’ın muvaffakiyetinde muhteşem zenginlerin çoklukla ya hayranlık ya da küçümseme uyandırması da tesirli.

Milyarderler idol haline geldiler, muazzam bir siyasi nüfuz elde ettiler ve kimileri için vizyoner ve yenilikçi oldular.

Ancak öbürleri için, en fakirler değerine servetin en zenginlerde ağırlaşmasına neden olmakla eleştirilen ve adaletsiz olduğu düşünülen global bir vergi sisteminin sembolleri haline geldiler.

Örneğin milyarder Jeff Bezos, İtalya’nın Venedik kentinde müsrif bir düğün yaparken protestocular haziran ayında onu ellerinde “Venedik’e gücün yetiyorsa vergilere de yeter” yazan pankartlarla karşıladılar.

Düğün daha sonra kent merkezinden öbür bir yere taşındı.

İngiliz yardım kuruluşu Oxfam, dünyanın en varlıklı beş bireyinin servetinin 2020’den bu yana ikiye katlanırken “beş milyar kişininkinin azaldığını” kestirim ediyor. Kurum buna “eşitsizlik krizi” ismini veriyor.

Clay Cockrell, ultra güçlü danışanlarının kendileriyle ilgili bu farklı görüşlerin farkında olduklarını söylüyor.

“Bu, döngüler halinde gelip giden bir şey: Toplumun en zenginlere sıkı çalışmaları için hayranlık duyduğu vakitler oluyor, bazen de bu durum değişip olumsuz hislere dönüşüyor; güya her şeyi berbat niyetli yollarla başarmışlar üzere. Bu insanların birden fazla inanılmaz derecede zeki, çalışkan ve hayatlarında takdire şayan şeyler başarmış. Bazen hayranlık duyuluyorlar, bazen de yeriliyorlar. Ve bu hususta başları çok karışık.”

Cockrell’a nazaran, sıradan beşerler için kendi tecrübesinden alınacak en büyük ders, milyoner olmanın mutluluğun sırrı olduğuna inanmamak.

“‘Yeni bir artırımla, daha da çok çalışırsam keyifli olurum’ diye düşünen bizlerin, esasen her şeye sahip olup da memnun olmayanlara bakmamız gerekiyor. Bu bizi şu soruyu sormaya yöneltiyor: Bana memnunluk ve sevinç getirecek şey nedir? Değerli olan budur. Alakalarda, ailede, topluma yaptığımız katkılarda. Memnunluk buradan gelir.”