Tarım Orman-İş Genel Başkanı Kurt, yangınlardaki stratejik başarısızlığa dikkat çekti: ‘Mücadele canla başla ama söndüremiyoruz’

Tarım Orman-İş Genel Başkanı Yusuf Kurt Cumhuriyet’in sorularını yanıtladı.

– Yangınları neden günlerce söndüremiyoruz?

Geçmiş yıllardaki yangına müdahale teknikleriyle bugün yangına müdahale teknikleri arasında çok fark var. İklim değişikliği ve buna bağlı olarak yanıcı unsurdaki nem oranların ve bağıl nemin çok düşük düzeylerde olması nedeniyle yangın riski artıyor ve tabiri caizse yangınlar artık koşar adım büyüyor. Çağdaş dünyada, bu durum ve teknolojideki gelişmeler göz önünde bulundurularak yeni müdahale stratejileri geliştiriliyor. Bugün tartışılan husus yangınla mücadele ve yangına müdahale stratejisidir. Evvelden direkt yanan ağacın üzerine su sıkılıp işçilerin ellerindeki şaplaklar ile söndürme yapılabiliyordu. Bugün ise şu tartışılıyor; Uzak noktalarda yangını tutma. Bunun için yapay zeka takviyeli simülasyonlar, yangın yolu varsayımı, riskli noktaların saatler öncesinde belirlenmesinde yapay zeka tahlillerinin kullanıldığı başarılı projeleri görüyoruz.

– Nedir uzak noktalarda yangını tutma?

Orman yangınlarında her bir ağacın, her bir canlının bedeli tartışmasız. Lakin kimi durumlarda, yangının ilerleme suratına ve yönüne bağlı olarak, taktiksel fedakârlıklarla daha büyük bir yıkımın önüne geçmek mümkün. Bu noktada devreye giren yaklaşım, “yangını tutma operasyonları”. Yani belli bir alanı feda edip ondan sonraki alanı kurtaracağız. En son Sakarya’daki Geyve yangınında 6 gün boyunca uğraştık. Yangın 6 gün sonra ziraat alanlarına ulaşarak doğal sonlarında söndü. Oysa yangını tutma stratejisiyle müdahale edilseydi ormanı yarı yarıya kurtarabilirdik.

– Biraz daha ayrıntı verebilir misiniz?

Yangına her vakit direkt su sıkmak yerine kaynaklarınızı bilimsel asıllara uygun olarak orman içi yollar, ormaniçi boşluklar, önceden açılmış yangın şeritleri yahut uygun alanlardan yanıcı kütleyi uzaklaştırılarak müdahale cepheleri oluşturup arazörlerinizi o alanlara yerleştirip yangının size gelmesini bekliyorsunuz ve geldiğinde karşıya geçmesini engelliyorsunuz.

‘UYGULANIYOR LAKİN YETERSİZ’

Bu yöntemler hali hazırda da uygulanıyor fakat burada önemli olan nem, rüzgar üzere nedenlerle yangınların ilerleme suratı. Artık yakın aralıklarda değil çok daha uzak uzaklıklarda cephe açılmalı ve ayrıyeten yangın ekonomisin de tartışılmaya başlanmalı. Yangın söndürme stratejilerini değiştirmekten kastımız bu.

– Uçak ve helikopterlerin tesiri hangi noktada bu yeni stratejide?

Eskiden orman yangınlarına hava araçlarıyla müdahale çok daha tesirli oluyordu. Zira yangın yavaş ilerliyordu. Araçlarla aynı noktalara su atıyordunuz. Şu anda bir helikopter su atıp geri dönüp tekrar sol alıp geri geldiğinde yangın 50-100 metre daha ileri gitmiş oluyor. Bu nedenle helikopter ve uçak günümüzde yangının başlamasından sonra birinci 10/20 dakikada işe yarıyor.

– Hava araçları bu kadar kısa vakitte harekete geçebilir mi?

Her ne kadar Orman Genel Müdürlüğü “11 dakikada müdahale ediliyor” dese de yangın ihbarı aldıktan sonra kalkışa hazırlanma süresi 8 ile 22 dakika arasında değişiyor. 22 dakika sonra yangına gittiğinde bitki örtüsü, arazi, hava koşullarına bağlı olarak yangın makul bir büyüklüğe erişmiş oluyor, ancak tekrar de tesirli oluyor. Yangının birinci saatlerinde hava araçları elbette kritik bir rol oynar; lakin bir–iki saatlik tesirli müdahale sürecinden sonra, uçakların ve helikopterlerin asıl tesiri yangının önünü kesmek değil, suratını bir nebze yavaşlatmakla yerde mücadele edenler fırsat vermekle hudutlu kalır. Bu noktadan sonra temel yük, karadan çalışan takımların omzundadır. Fakat kamuoyunun beklentisi ve algısı nedeniyle, hava araçlarının alandaki varlığı çoğu vakit teknik bir zorunluluktan çok, halkın reaksiyonunu yatıştırmaya yönelik ruhsal bir harekete dönüşmektedir.

‘EN DEĞERLİ SERMAYE DENEYİM’

– Yangınla mücadelede başka ne üzere meşakkatler var?

Başlıca problemleri; rotasyon, liyakat, eğitim, orman köylülerinin mükellefiyetinin kaldırılması olarak değerlendiriyorum. Şunu unutmamalıyız: Araç kullanıcısı kadar mükemmeldir. Ne kadar çok envantere sahip olursanız olun başarınız kullanma marifetiniz kadar olacaktır. Bu nedenle sadakate değil liyakate dayalı atamalar ile gelen yönetimciler en değerli sermaye olur.

‘ROTASYON HAFIZAYI SIFIRLIYOR’

Ancak Orman Genel Müdürlüğü’nde rotasyon sıkıntısı var. Orman Genel Müdürlüğü bünyesinde uygulanan rotasyon politikaları, işçi ortasında bölgesel tecrübe paylaşımını ve kurumsal çeşitliliği artırma emeli taşısa da, özellikle saha deneyimi ve lokal bilgi birikimi gerektiren vazifelerde bu uygulamanın aykırı tesir yarattığı görülüyor. Örneğin rotasyondan ötürü yıllarını Antalya’da geçirmiş, araziyi, iklimi, bitki örtüsünü bilen müdürü alıp Karadeniz’de bir yere veriyorsunuz. Siirt’teki öbür bir müdürü ise alıp Antalya’ya gönderiyorlar. Adamın oradaki araziyi tanıması, rüzgarları, yangının lisanını öğrenmesi yıllarını alıyor. Rotasyonla toplumsal sermaye boşa harcanıyor, kurum hafızası sıfırlanıyor.

– Rotasyonun olumsuz sonucunun bu yılki yangınlarda hissesi nedir?

Ormancılıkla ilgili bir çok hususta uzman olabilirsiniz lakin yangın farklı bir mevzu ve yılların tecrübesi ile uzmanlaşılabiliyor. Ben Eskişehir yangınında bölgedeydim. Üçüncü, dördüncü gün Ankara’dan gelen grupların de desteği ile yangın söndürüldü. Zira yıllarca yangında çalışmış arkadaşları Ankara’ya çekmişlerdi. Hayatında yanlışsız dürüst yangın görmemiş yahut yeni göreve başlamış şefler, yönetimciler var, yangını gördüklerinde panik oluyorlar, nereden ve nasıl müdahale edeceklerini kestiremiyorlar, takımları de yanlış yönlendiriyorlar. Bu nedenle yangında çalışan uzmanlar rotasyon dışı bırakılmalı. Yangın riski yüksek bölgelere tecrübeli yönetimciler atanmalı. Ve hatta artık yangın yükünün ağaçlandırma, bakım, üretim, köylülerin desteklenmesi üzere onlarca misyonu olan şeflerin, işletme müdürlerinin üzerinde alınarak yeni yangınla mücadele üniteleri kurulmalı.

– Eskişehir Orman Bölge Müdürü de yangının ortasında kaldı…

Yangını yönetmekle, oradaki bütün çalışanları sevk ve yönetim etmekle sorumlu bir bölge müdürü dahi yanma riskiyle karşı karşıya kalıyorsa sevk ettikleri, yönetim ettikleri esasen yanar. Bir ordu kumandanı esir düşüyorsa askerler de sarfiyat. Burada liyakati konuşmak gerekir. Ağaçlandırma, üretim üzere birçok hususta uzman olabilirsiniz fakat yangın apayrı husus fakat saha tecrübesi ve yılların tecrübesiyle bir noktaya gelinebiliyor.

– Eskişehir’de 5 orman işçisi ve 5 AKUT gönüllüsünün şehit olmasında nasıl bir ihmal var?

Bakın Eskişehir’deki şehitlerimizin bilgisini vereyim. Biri üç ay evvel başlamış, üçü sahayı tanımıyor, dışarıdan gitmiş. Biri de dozer şoförü. O da birkaç yıl önce işe başlamış. Öteki beş kişi ise AKUT çalışanı. Burada önünüze eğitim, saha tecrübesi ve yerdeki yangın yönetimi çıkıyor. Bu insanlarımız neden oraya yönlendirildi, o riskli noktaya kim sevk etti? Bütün bunlar sorgulanmalı. Bugün ders almazsak yarın tıpkı felaketle yeniden karşılaşırız.

– Bursa’da da 4 şehidimiz oldu…

Üçü aracın devrilmesiyle şehit oldu. Birebir yoldan öteki araçlar da geçti, devrilmedi. Orman içi yerde araç kullanmak deneyim gerektirir. Deneyimsiz beşerler yere sokulmamalı. Gönüllüler yangının gerisinde, lojistik hizmetlerde kullanılmalı.

– Alanda gördüğünüz başka yanlışlar neydi?

Eskişehir’de yaşanan son orman yangını sırasında, yangın alanında milletvekillerinden valilere, kaymakamlardan kumandanlara kadar çok sayıda üst seviye yetkili vardı. Alandaki varlıkları kamuoyuna “devlet sahada” iletisi vermeyi hedeflese de, fiili müdahale süreci açısından önemli operasyonel aksamalar yarattı.

‘AMELİYATTA İZLEYİCİ OLMAZ’

Yangınla mücadele sahaları, tıpkı bir ameliyathaneye emsal. Operasyona girmiş bir cerrahın başına izleyici toplamak ne kadar yanlışsa, yangına müdahale eden uzman takımlara fiziki baskı ve dikkat dağıtıcı bir kalabalık oluşturmak da birebir derecede sakıncalıdır. Alanda bulunan protokolün fizikî varlığı, uyum gruplarının dikkatini dağıtır ve karar alıcıların bağlantı kanallarını tıkar. Resmî araçlar ve müdafaa konvoyları, dar ve kritik yolları tıkayarak itfaiye ve orman müdahale araçlarının geçişini maniler. Kalabalığın varlığı, bölgede çalışan işçi ve gönüllüler üzerinde baskı yaratarak moral ve motivasyonu olumsuz etkileyebilir.

‘POPÜLİZM ÖNE ÇIKIYOR’

Bu yaklaşım, kriz yönetiminde profesyonellik yerine popülizmin ön plana çıktığını gösterir. Müdahale eden takımların vazifesi, kamuoyuna görsel bildiri vermek değil, yangını durdurmak. Protokolün yangın alanına inmesi yerine, gelişmeleri merkezden takip etmesi, uzmanlardan brifing alması ve faal operasyonun temposunu bozmaması gerekir.

– Yangınla mücadele sırasında orman işçileri neden sivil kıyafetli?

Tam bu noktada kaynak israfı da devreye giriyor. Bu yıl solüsyona batırılarak tutuşmayı geciktiren 22 bin grup giysi alındı. 16 bin işçiye ve yangında görevli çalışana dağıtıldı. Ancak yangına direkt müdahale edenlerin çoğu bunu giymiyor. Basında işçilerin sivil kıyafetle müdahalesinin manzaraları çıkınca genel müdürlük üzerinde bir baskı oluşuyor ve tekrar alımlar yapıyor. Bu kaynak israfıdır.

– Neden giyilmiyor?

İşçinin giysiye motivasyonu, vakitle yerleşmiş davranış alışkanlıkları, eğitim eksikliği ve gereğince içselleştirilmeyen iş güvenliği kültüründen kaynaklanıyor. Bunlar alındıysa giymek mecburî olmalı, sürekli eğitim, farkındalık çalışmaları ve yerinde kontrolle güçlendirilmeli ve başındaki amir, yangın kıyafeti giymeyen kişiyi yanan alana sokmamalı.

– Pekala bu alınan kıyafette, kask, oksijen tüpü üzere yangın işçisinin acil durumda kullanabileceği neler var?

Şimdi orada şöyle bir gariplik var. Genel Müdürlük, yalnızca yangına sağlam kıyafetle ayakkabıyı alıyor. Kask, maske, battaniye, eldiven, gözlük… Bunları bölge müdürlükleri kendileri satın alıyor ve bir çanta içerisinde yangın işçilerine imza karşılığında veriliyor. Lakin alınan binlerce kask, maske gözlük de kullanılmıyor. Buradaki sorun eğitim eksikliği ve bunları kullandırma motivasyonu.

‘KOL BANDI HAYAT KURTARIR’

– Bu kıyafetler yangın durumunda gereğince gözetici mu?

Kıyafetler ve öbür envanterin standartlarının uygun olduğu ve testlerinin yapılarak alındığı söyleniyor. Fakat eksik olan şu ki biz yangınla mücadelede ne yazık ki teknolojiden yeteri kadar yararlanmıyoruz. Artık bir kol saati, kol bandı; kişinin hem konumsal bilgilerini hem de nefes alıp verme suratına kadar sıhhat bilgilerini uzak merkezlere iletebiliyor. Bizim yangına gönderdiğimiz işçilerimize birer kol bandı taksak, yangının ortasındaki işçiye, alev nereden geliyor, tehlike ne kadar yakın bilgisini verebiliriz. Hayatları bir kol bandıyla kurtarabiliriz. Dışarıdan izleyen görür ve ona bir kaçış rotası çizer, yanmaktan onu kurtarabilir. 10 canımız yandı. Çok pahalı değil fakat biz daha bu teknolojiyi bile kullanmıyoruz.

‘YANGIN TAZMİNATI OLMALI’

Orman yangınları ile mücadele eden, gece gündüz demeden binlerce derece ateşin karşısında savaşan memurlar, mühendisler için kesinlikle yangın tazminatı verilmeli. Bu kadar riski alan bu kadar meşakkatli bir işle uğraşan bu kahramanların motive edilmesi, onurlandırılması açısından çok elzem. Şu anda, bölge müdürlüklerinde çalışan sekreterinde en üst amirine kadar verilen yangın fazla mesai ücreti değil ek olarak yangın tazminatı verilmeli.

‘HASAT KAYNAKLI YANGINLAR ÇOĞUNLUKTA’

– Bu yıl yangınların çıkış nedenleri neydi?

Resmi sayılara göre yangınların yüzde 88’i insan faaliyetlerinden çıktı ve bu yüzde 88’in büyük çoğunluğu bu yıl hasatlardan kaynaklı.

Geçmişte saman kıymetli değildi. Biçerdöver 15 santimetreden biçiyordu. Şimdi neredeyse toprağın üzerinden yalıyor. Toprakta bulunan taş demirle sürtününce kıvılcım atıyor. Küçücük bir kıvılcımla saman yanmaya başlıyor.

– İklim tesirinden de çok kelam ediliyor…

Karar vericiler kesinlikle bir sebep bulup mevzuyu kendilerinden uzaklaştırır. Zelzele oluyor, fay suçlu. Sel oluyor, yağmur suçlu. Hastanede çocuklar ölüyor, virüs hatalı. Otel yanıyor, gaz suçlu. Maden patlıyor, grizu suçlu. Hiçbir cürmü kendimizde aramıyoruz. Burada da ormanlar yanıyor, iklim suçlu. Yok o denli bir şey. İklim değişikliği önemli bir etken lakin sorun bu değişime uyumlu mücadele stratejileri geliştirmemek ve gerekli, kâfi, faal önlemleri almamak.

‘ORMANIN GÖBEĞİNDE YANGIN ÇIKMIYOR’

– Bu yıl en çok hasat kaynaklı olduğu tespiti varsa seneye bunun için en pratik hangi tedbirler alınabilir?

Öncelikle kırsalda orman içinde ve bitişiğinde yaşayan köylüler ile işbirliği yapılmalı, köylülere sorumluluk vermeliyiz. Bundan beş yıl öncesine kadar orman köylüleri yangına müdahale etmekle mükellefti ve mecburî müdahale ederlerdi fakat bu kaldırıldı. Yetkililer “11 dakikada yangına müdahale ediyoruz” diyor. Bu türlü bir gerçeklik yok. Sen edemezsin fakat orman köylüsü 11 dakikada yangına müdahale eder. Zira hiçbir yangın ormanın göbeğinde çıkmıyor, bütün yangınlar yerleşim yerinin, tarım yerlerinin kenarında çıkıyor.

– Nasıl müdahale edecekler?

Bütün orman köylerine traktörün arkasına bağlanan su tankları dağıtabiliriz. Başlarına kesinlikle sorumlu takım, sorumlu bireyler koyarak rastgele bir yangın ihbarı durumunda çabucak müdahale etmesini sağlayabiliriz. Artık yangını halk söndürecek, ormanı halk koruyacak. Bu noktaya geldik. Çünkü medyanın baskısı olmasa bu kadar bile müdahale yapılamazdı. Yangının artık topyekün bir çaba olduğunu kabul etmeli, köylüsüyle, kentlisiyle, resmi kurumuyla, sivil toplum örgütleriyle birlikte çaba yürütmeliyiz.

‘SİYASİ BASKI KALKMALI’

Yangının üzerindeki siyasi baskı, siyasi tartışmalar ortadan kalkmalı. Bütün arkadaşlarım canla başla 1500 -2 bin derecelere varan sıcaklıkların karşısında gece gündüz cansiperane çaba ediyor. Fakat ortada bir sorun var. Söndüremiyoruz. Bugüne kadar makul bir büyüklüğe erişmiş yangılarda söndürme başarımız bir elin parmaklarını geçmez. Diğerleri doğal hudutlarına geldi ve söndü. İzmir yangınında “Denizi yanmaktan kurtardık” dendi. Yani yangın, yanacak alan kalmadığı için söndü. Oraya milyonlarca lira kaynak aktarıldı. Bu sadece Orman Genel Müdürlüğü çalışanının gayretiyle olmuyor. En değerli yapacağımız iş yangının çıkmasını önlemek. Bunun için de orman köylülerini yahut ormana yakın yerlerdeki yerleşim yerlerinde yaşayanları kesinlikle bilinçlendirme kampanyalarını artırmalıyız.

‘ENERJİ ÇİZGİLERİ YER ALTINA ALINMALI’

– Güç nakil sınırlarından çıkan yangınlar da var. Özelleştirmelerin tesiri nedir, güç şirketlerinin kontrolü nasıl yapılıyor?

Birçok büyük orman yangınının çıkış nedeni güç nakil çizgileri. Güç nakil sınırları bakımsız, sınırın izlediği yolun da bakımı yok. Oradaki yanıcı hususların düzenli temizlenmesi lazım. Lakin aşağıda ağaçlar büyümüş, 5-6 metreye varıyor, neredeyse elektrik teline değecek. Bunların bakımını yapması gereken elektrik dağıtım şirketleridir. Isparta’da 6 gün koca şehir elektriksiz kaldı, hesap soran olmadı. Bunlar elektrik dağıtım işini ihaleyle alırken bakımlarını da yapacaklarını garanti ettiler. Lakin özel şirket mantığı azamî yarar, azamî karla çalışıyor. Bu da asgarî yatırım demek. Kamera görüntüsü var, trafo patlamasından yangın çıkıyor. Lakin o şirkete ceza kesilmiyor. Bu güne kadar birine bile ceza kesildiği ne duyuldu ne görüldü. Yalnızca hatların bakımlarıyla çözüm pek mümkün gözükmüyor. Teknik bir mani yoksa maliyetlere bakılmaksızın çizgilerin kesinlikle yer altına alınması düşünülmeli.

‘ALTINDA MADEN VARSA ORMANI KORUYAMIYORUZ’

– Yasa manisi var lakin buna karşın yanan alanlar yapılaşmaya açılıyor mu, bu alanlarda madencilik faaliyetlerine başlanıyor mu?

2012/2025 ortasında 28 bin 355 maden müsaadesi verildi. Toplamda 108 bin 884 hektarlık bir alan. Artık orman alanlarının pahası madenden düşük. Altında maden varsa biz ormanı koruyamıyoruz. Maden önceleniyor. Ulusallık yok, müsaadeler veriliyor. Kanun gereği yanan alanlarda ne yapılaşmaya ne madene müsaade verilir. Ama orada bir nüans var. Eğer müsaade önceden alınmışsa, şirket yandıktan sonra faaliyetine devam edebiliyor. Akla şu geliyor; “Şirket burayı yakacak”. Hayır, o da şöyle yanlış; Çünkü zati müsaade almışsa orayı boşaltacak, ağaçları kesecek.

– Evet fakat ağaç kesmek çok daha fazla reaksiyona neden oluyor…

Evet, ayrıca maden işi bittikten sonra yapılacak rehabilite de gerçekçi değil. 20 yıl çalışıp çıkıyor, toprak değişiyor, kirleniyor. Madenler kadar bir öbür sorun da yaylacılık. Devlet buna göz yumuyor.

– Yaylacılığın riski nedir?

Eskiden yaylada insanların hayvanlarını gütmesi için derme çatma bir yer olurdu. Şimdi yaylalara villalar yapılıyor ve devlet buna müdahale etmiyor. Yaylarımıza bakıyorum, Amerikan mutfaklı villa tipi konutlar. Sahibi İstanbul’da, Ankara’da İzmir’de… Birkaç tane olunca oraya yol geliyor, bir çark kurulmuş. Bu yaylalar yalnızca doğal tahribat değil, yangın riskini de oluşturuyor.

– Türk Hava Kurumu’daki (THK) uçakların durumu çokça tartışılıyor, sizin bu bahisteki bilgileriniz nedir?

Buradaki sorun Orman Genel Müdürlüğü’nde değil. Biz yanlış yeri tartıştığımız için talan edilen THK’yi görmedik. Atatürk’ün mirası Türk Hava Kurumu maalesef son 15- 20 yılda bilinçli ve sistematik bir çökertme operasyonunun maksadı oldu. Sandık değil senaryo ile belirlenen liyakatsiz yönetimler, kurumu içten içe çürüttü; ehil olmayan ellerde THK, vizyonunu, itibarını ve fonksiyonunu kaybetti. Yetmedi, üzerine kayyum adı altında kuruma adeta pranga vuruldu; siyasi hesapların bekçiliğini yapan atanmış takımlarla kurumsal irade yok edildi. Bu kurumun milyarlarca serveti, toprakları vardı fakat kayyum marifetiyle çökertildi artık kendi masraflarını bile karşılayamaz durumda. Ellerinde 8 yangın söndürme uçağı vardı. Ne bakımını yaptılar, ne faaliyete geçirdiler. Zira maksat muhakkaktı: Bu uçakların hangarlarda çürümesi isteniyordu. Türk Hava Kurumu’nu yönetenler ve bilhassa kayyum devri bu araçların tekrar gökyüzüne çıkmaması için ya seyirci kaldı ya da bakımlarını yaptırmayarak şahsen engelleyici oldu.

‘THK KASITLI ÇÖKERTİLDİ’

– Neden bunu istediler?

Çünkü bu uçaklar ya hacizli ya da bakımsız bırakılarak fonksiyonsuz hâle getirildi. Kayyum, kurumun geleceğini kurtarmak yerine olanı biteni izlemekle yetindi. Daha doğrusu, bana göre THK kasıtlı olarak çökertildi. Atatürk’ün göklerde yükselen ideali, bugünün ellerinde yere çakıldı. Bu yalnızca yönetimsel bir zaaf değil; bilinçli bir yok ediş. Kurumun içi boşaltıldı, teknik kapasitesi devre dışı bırakıldı, kurumsal hafıza silindi. THK’nın bugünkü hâli bir ihmalin değil, bir planın sonucudur. Bu evrak, yalnızca ihmalle açıklanamayacak kadar karanlık. THK gerçeklerini basın araştırmalı, kamuoyu öğrenmeli. Çünkü bu yalnızca bir kurumun çöküşü değil, cumhuriyetin ortak hafızasına ve halkın güvenliğine karşı işlenmiş ağır bir suç.

PORTRE

1970’de Artvin’de doğdu.1992 yılında Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi’nden mezun oldu. 1996’da Anadolu Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak çalışmaya başladı.

1999-2007 tarihleri arasında Çevre Bakanlığı, ÇED ve Planlama Genel Müdürlüğü’nde, mühendis, şube müdürü ,2007-2011 Orman Halk İlişkileri Genel Müdürlüğü’nde şube müdürü olarak bulundu. 2011’den bu yana Orman Genel Müdürlüğü Orman ve Köy İlişkileri Dairesi Başkanlığı’nda şube müdürü olarak görev yapıyor.