Neden rüya görüyoruz?
Harvard Üniversitesinde çalışan ve Uyku Komitesi‘nin muharriri olan düş araştırmacısı Deirdre Barrett, “Ne kadar hayal psikoloğu varsa, ‘Rüya görmenin maksadı nedir?’ sorusuna da o kadar çok cevap alırsınız” diyor.
Avusturyalı sinirbilimci ve psikoanalizin kurucusu Sigmund Freud, çok tartışılan 1899 tarihli Hayallerin Yorumu kitabında düşlerin, ruhumuzun derinliklerinde gömülü ve çözülmemiş çatışmalara dair hayati ipuçları sunduğunu söylüyor. Bu görüşe katılmayanlar, Freud’un düş yorumlarının cinselliğe çok odaklanmış, yüksek oranda öznel ve doğrulanması imkansız görüşler olduğunu ileri sürmüşler. Tahlil yapan iki farklı kişi, birebir rüyayı büsbütün farklı okuyabilir ve kimin haklı olduğunu bilmenin objektif bir usulü yoktur.
TEHLİKELİ DURUMLARI CANLANDIRMAK VE ONLARI ANLAMAK İÇİN
Popular Science Türkçe’de yar aldığına nazaran Freud’dan beri geçen onlarca yıl içerisinde, neden hayal gördüğümüze dair öteki bilim insanları da alternatif açıklamalar sundu. Bunların en önde gelenlerinden biri de Finli sinirbilimci ve psikolog Antti Revonsuo‘nun 2000 yılında ileri sürdüğü tehdit canlandırma kuramı.
Bu görüşe nazaran hayal görmek, antik bir biyolojik savunma sistemi. Beyinlerimiz tehlikeli durumları canlandırarak, tehditleri tanımak ve onlardan kaçınmak için gereken hünerleri prova ediyor; bir nevi hayatta kalmak için sanal gerçeklik eğitim alanı üzere. 2005 yılında savaş ve travmaya maruz kalan çocukların düşlerinin incelendiği bir çalışma bu kurama takviye sağlıyor. Travmatize olmamış Finli çocuklarla karşılaştırıldığında bu çocuklar daha sık hayal gördüklerini ve bu hayallerin şiddetli tehditlerle dolu olduğunu söylemiş ki bu durum, çocukların zihinlerinin tehlikeyle nasıl gayret edileceği konusunda antrenman yaptığını akla getiriyor.
Fakat tehdit simülasyonu kuramı bile tartışmalı. 2008 yılında yürütülen ve Güney Afrika’da cürüm oranı yüksek bölgelerde oturan bireylerin Wales eyaletindeki düşük oranlı kabahat bölgelerinde oturanlarla karşılaştırılması, gerçek hayatta daha fazla tehditle karşı karşıya olmalarına karşın Güney Afrikalı iştirakçilerin aslında Gal emsalleri kadar tehdit içeren düya görmediklerini aktarmış. Bu durum, beynin travmaya maruz kaldığında hayalleri kullanarak tehlike canlandırması yaptığı görüşüne meydan okuyor.
Bir diğer kuramda ise düşlerin yalnızca bellek pekişmesinin bir yan eseri olduğu ileri sürülüyor; yani beynin biz uyurken yeni anıları tekrar oynatma ve pekiştirme yolunun. Beynin hipokampus ve neokorteks bölgesi birlikte çalışıp yeni bilgileri belgelerken, bunları eski anılarla da harmanlıyor olabilirler ve böylece hayal formunda yaşadığımız, ekseriyetle de tuhaf olan bu karışımlar ortaya çıkıyor.
Rüyanın his düzenleme kuramına nazaran hayaller, bilhassa olumsuz tiptekiler olmak üzere hisleri işleyip yönetmemize de yardımcı olabilir. Kısa mühlet evvel boşanan ve depresyon yaşayan bireylere odaklanılmış araştırmalarda, hayallerinde eski eşlerini gören şahısların ruh hallerinde bir yıl sonra kıymetli güzelleşmeler olabildiği gösterilmiş; bilhassa de hayalleri canlı ve duygusal taraftan zenginse. Bir öteki çalışmada ise uykudan evvel başlarından geçmiş gerilimli olaylarla ilgili hayal gören şahısların, sonraki gün uyandıklarında bu olaylarla ilgili daha olumlu hissettikleri bulunmuş. Bu durum, duygusal sorunun dayanıklılığa dönüşmesinde hayallerin bize yardımcı olabileceğini akla getiriyor.
Yakın vakit evvel yürütülen beyin görüntüleme çalışmaları da bu fikri destekliyor. Sık sık kaygıyla bağlantılı düşler yaşayan bireylerin beyinlerinin dehşet merkezleri, uyanık oldukları sırada daha düşük faaliyet gösteriyor. Bu durum ise kelam konusu hayallerin bir çeşit gece terapisi misyonu görüyor olabileceğine ve biz uyanık iken hislerimizi daha yeterli düzenlememize yardımcı olduğuna işaret ediyor.
Son olarak Barrett, yanlış soruyu soruyor olabileceğimizi öne sürüyor: “Benzer lakin nadiren sorduğumuz bir soru daha var: ‘Düşünmenin hedefi nedir?’ sorusu” diyor. Uyanık zamanlarımızdaki niyetin pek çok fonksiyon sergilemesi üzere (planlamadan sorun çözmeye ve hayal kurmaya kadar), düşler da bu türlü bir şey yapıyor olabilir. “Rüya görmenin bedeli, sahip olduğu farklılıkta yatıyor. Kendine mahsus bir fikir biçimi bu; uyanık zamanlarımızdaki bilişsel kabiliyetimize destek yapan ve zenginleştiren bir biçim.”
Aslında kimi araştırmacılar, düşlerin gün içerisinde bizi zorlayan sorunların çözülmesi için eşsiz bir zihin alanı sunduğunu düşünüyor. Bu değişmiş beyin durumunda, imgelemeden sorumlu beyin bölgeleri daha faal hale geliyor ve zihnin görselleştirme gerektiren sorunları çözmesine imkan sağlıyor. Tarih bu mevzuda meşhur örneklerle dolu: Mary Shelley söylenenlere nazaran Frankenstein’ın temel sahnelerini düşünde görmüş; Alman kimyacı August Kekule akaryakıtın çember yapısına düşünde rastlamış ve Rus kimyager Dimitri Mendelev’in düşünde da periyodik element tablosunun son hali varmış.
