İnsanlar gerçekten tek eşli mi? En iyi evrimsel strateji bu mu?

Çöpçatanlık uygulamalarının sunduğu sayısız seçeneklerin olduğu ve bağlantı etiketlerinin evrimleşmeye devam ettiği bir dünyada, insanların aslında tek eşli olup olmadığı sorusu gündemdeki yerini koruyor.

Londra’da yaşayan Romanyalı Alina, ilgili tüm tarafların bilgisi ve isteği dahilinde çok eşliliği deneyimledikten sonra kendisine şu soruyu sormaya başladı:
“Neden toplum olarak tek eşliliğe razı olduk?”

PRİMATLAR NE SÖYLÜYOR?

Bu sorunun karşılığı, insanın en yakın akrabaları olan primatların üreme stratejilerini inceleyerek araştırılabilir.
İngiltere’deki Bristol Üniversitesi’nden Dr. Kit Opie, gorillerin çok eşli yaşadığını ve bir erkeğin birden fazla dişiyle birlikte olduğunu belirtiyor. Bu da kümedeki yavruların hepsinin babasının birebir, annelerinin ise farklı olmasına neden oluyor.

Ancak Dr. Opie, bu stratejinin yavru cinayetleri nedeniyle sürdürülebilir olmadığını tabir ediyor:
“Yavruların öldürülmesi, gorillerin ömrünün çok dehşet verici bir istikameti. Yeni gelen bir erkek, kendisiyle kan bağı olmayan yavruları öldürüyor. Böylelikle dişiler yine çiftleşmeye hazır hale geliyor.”

Dişi bonobolar ise yavrularının öldürülmesini önlemek ve babayı gizlemek için çok sayıda erkekle birlikte oluyor.

İNSANLAR TEK EŞLİLİĞE NEDEN GEÇTİ?

İnsanlar da başlangıçta çok eşli bir tertipte yaşıyordu. Ama yaklaşık iki milyon yıl evvel bu değişti.
Dr. Opie’ye göre bu dönüşümün nedeni iklim değişikliğiydi. Sahra Altı Afrika’da yaşanan kuraklık sonucunda cetlerimiz büyük kümeler halinde yaşamaya başladı. Bu da daha büyük beyinler ve daha uzun emzirme mühleti gerektiren bir ömür biçimini zarurî kıldı.

Büyük kümelerde, çok sayıda erkek olduğu için babaların kimliğini gizlemek zorlaştı.
Dişiler, yavrularını büyütmek için muhakkak bir erkeğin dayanağına gereksinim duyduğunda ise tek eşlilik devreye girdi.

TEK EŞLİLİK EN UYGUN SEÇENEK Mİ?

Dr. Opie bu evrimsel geçişin “en iyi” değil, “en işe yarayan” strateji olduğunu söylüyor.
Yavaş gelişen insan yavruları, yalnızca annenin değil, babanın da ağır yatırımını gerektiriyordu. Bu da tek eşliliği daha fonksiyonel hale getirdi.

Ancak bu direkt bir sadakat manasına gelmiyor.
“Bir ömür uzunluğu tek eşe bağlı kalan cinsler çok nadir” diyen Dr. Opie, gibbonları örnek gösteriyor. Gibbonlar çiftler halinde yaşar ve alanlarını kolaylıkla denetleyebilirler. Fakat beşerler üzere kalabalık toplumsal kümelerde bu kontrol çok daha zordur.

BEYİNDEKİ BAĞLILIK KİMYASI

Sadakat ya da bağ kurma isteği sırf toplumsal değil, tıpkı vakitte biyolojik bir sıkıntı.
ABD’deki Emory Üniversitesi’nden Sarah Blumenthal, tarla farelerinin beyinlerinde oksitoksin reseptörlerinin fazla olduğunu ve bunun uzun müddetli bağları kolaylaştırdığını söylüyor.

İnsan beyni de misal halde oksitoksin salgılıyor.
Bu hormon fizikî temas ve bağlanma sırasında devreye giriyor. Fakat dopamin hormonu, yeni tecrübeler ve heyecan dileğini tetiklediği için sadakat konusunda içsel bir çatışma yaratabiliyor.

KADINLARDA ÇOK EŞLİLİK MÜMKÜN MÜ?

Antropolog Dr. Katie Starkweather, kadınların birden fazla eşe sahip olduğu 50’den fazla kültürel örnek belgelediğini belirtiyor.
Nepal, Tibet, kimi Afrika bölgeleri ve Latin Amerika’da bayan çok eşliliğine rastlamak mümkün.

Bu düzenlemeler çoklukla ekonomik yararlar yahut çevresel zorluklar nedeniyle ortaya çıkıyor.
Farklı genetik yapıya sahip çocuklara sahip olmak da bu stratejinin bir avantajı olarak gösteriliyor.

ÇOK EŞLİLİĞİN ZORLUKLARI

Yine de çok eşlilik her vakit kolay değil.
Starkweather’a nazaran birden fazla bağlantıyı sürdürmek vakit, güç ve duygusal emek gerektiriyor. Bu yüzden dünya genelinde en yaygın evlilik biçimi hâlâ tek eşlilik.

ALTERNATİF BAĞLARDA DUYGUSAL DENGELER

Alina, geçmiş tecrübelerinde tek eşlilikten yarar görmediğini ve şu anda çok eşli bir alaka yürüttüğünü söylüyor.
“Kıskançlık sıkıntı bir his lakin bence birçok vakit beşerler birbirine dürüst olmadığında bu daha da ağırlaşıyor. Dürüstlük varsa baş etmek daha kolay” diyor.

Partneri de bu görüşü destekliyor:
“Kıskançlık değil, birden fazla sağlıklı alakaya gereken gayret temel problem.”

TEK BİR YANIT YOK

Peki beşerler doğal olarak tek eşli mi?
Bu sorunun kesin bir karşılığı yok. Beşerler, yaşadıkları kültür, etraf ve şartlara nazaran çeşitli alaka modelleri geliştirmiştir.

Bazıları için çok eşlilik; özgürlük ve esneklik, kimileri içinse tek eşlilik daha kolay ve yönetilebilir bir yol olabilir.

Antropolog Starkweather’ın kelamlarıyla:
“İnsanlar esnek olacak halde evrimleşti. Bu, münasebetlerimizi ve evlilik biçimlerimizi de kapsıyor.”