Çaykur Genel Müdürü’nden tepki çeken sözler: ‘İki günde çayımızı bitirip…’
Çay İşletmeleri (Çaykur) Genel Müdürü Yusuf Ziya Alim’in açıklamaları, Karadeniz’de yaşanan yaş çay hasadındaki sıkıntıları görmezden geldiği ve üreticilerin zahmetlerini hafife aldığı tenkitlerine neden oluyor.
10 Temmuz’da başlayan 2. sürgün yaş çay hasadında, üreticilerin şarjlı çay motorlarıyla süratli toplama yapması nedeniyle fabrikalarda büyük izdiham yaşanırken, Çaykur’un bu durum karşısında tesirli bir tedbir almaması dikkat çekiyor. Üstelik kimi özel firmalar, üreticilerin güç durumundan faydalanarak çayları düşük fiyatla almaya devam ediyor.
Alim, üreticilere çabuk etmemeleri davetinde bulunurken “Biz Karadenizliler, Karadeniz üzere hırçın ve dalgalıyız. Bir günde, iki günde çayımızı bitirip tamam ben bitirdim deyip yan tarafa çekilmeyi hesaplıyoruz lakin bu formuyla bu işin olmayacağı kesin” sözlerinde bulundu.
SÜRGÜN KAMPANYASI KAOSA DÖNÜŞTÜ
40-45 gün sürmesi gereken ikinci sürgün kampanyası, üreticilerin aceleciliğiyle 10-15 güne indirilmiş ve bu durum fabrikalarda ağır yığılmaya neden olmuş durumda. Fakat Çaykur idaresi, üreticileri denetim altına almak yerine sorumluluğu üzerlerinden atıyor.
MAKİNE KULLANIMINI ENGELLEYEN YANLIŞ TAVIR
Makineyle günlük toplanması gereken ölçünün üzerinde üretim yapılmasına reaksiyon gösteren Alim, makineleşmenin önüne geçmeye çalışıyor. Meğer makine kullanımı üreticilerin yükünü azaltırken verimliliği artırması gereken bir formül. İdarenin bu yaklaşımı, çağdaşlaşmanın önünü kapatmak ve üreticileri güç durumda bırakmak manasına geliyor.
ÜRETİCİ FİYATLARINDA VE SATIŞTA GÜÇ DURUMDA
Fabrikadaki çok yoğunluk, üreticilerin çaylarını vaktinde ve uygun fiyata satmasını engelliyor. Özel dalın düşük fiyat siyasetleri ve peşin ödemeyi azaltması, üreticileri ekonomik probleme sürüklüyor. Çaykur’un bu sıkıntılar karşısındaki etkisizliği, idarenin başarısızlığını gözler önüne seriyor.
YEVMİYE EMEKÇİLERİ İŞSİZLİĞİN EŞİĞİNDE
Çay motorlarının sürgün müddetini kısaltması, yevmiye personellerinin çalışma günlerini değerli ölçüde azaltmış durumda. Geçimini bu işten sağlayan emekçiler, idarenin ihmali yüzünden büyük mağduriyet yaşıyor. Yeni fabrikalar açılmasına dair umutlar ise idarenin üretici ve personel taleplerini görmezden geldiğinin açık ispatı.
