Bodrum’un uçuk fiyat sendromu
Zengin kesim, ekonomik dalgalanmalardan daha az etkileniyor ve bu hayat üslubunu sürdürmeye devam ediyor. Kimi bunu muvaffakiyet olarak görüyor ve lüks tüketimle ödüllendiriyor kendini; kimi ise sahip oldukları için şükrediyor. Bu, bazen bir tatmin duygusu, bazen de bir hak ediş hissiyle açıklanıyor. Fakat ortak hissin, bu ömürden duyulan memnuniyet ve hoşnutluk olduğu anlaşılıyor.
Lüksü ve refahı, muhtaçlığı olanlarla paylaşma fikri de birtakım şahıslarda öne çıkıyor. Bilhassa hizmet dalında çalışan işçilerin, ağır şartlar altında verdikleri emeğin karşılığını almak için çabaladıkları görülüyor. Küçük bir teşekkür ya da samimi bir dua, bazen çok şeyi değiştirebiliyor.
Bodrum’daki fiyat artışları ise birçok insan için reaksiyon konusu. Bir kadeh şarap fiyatına birkaç kişinin doyabileceği düşünülünce, bu durumun toplumun genel ekonomik durumu ile uyuşmadığı ortaya çıkıyor. Zira birçok kişi artık tatil planlarını ya köyünde geçiriyor ya da daha ekonomik alternatiflere yöneliyor. Bilhassa Yunan adaları üzere yerler, geçmişte Türk turistler için cazipti; lakin artık vize siyasetleri sıkılaştı. Avrupa ülkeleri de emsal biçimde ağır turist trafiğini sonlandırmak ismine ek vergiler koymaya başladı.
Türkiye ise hâlâ turist bekleyen bir ülke pozisyonunda. Fakat gelen turist profili değişmiş durumda. Birçok otel Arap turistlerle dolu ve bu durum kesimin ayakta kalmasını sağlıyor.
Genel beklenti şu tarafta: Türkiye yine herkesin tatil yapabildiği, daha erişilebilir fiyatlara sahip bir ülke haline gelsin. Tatil, yalnızca muhakkak bir kısmın değil, toplumun her kısmının hakkı olsun.
