Askerliğini terörle mücadele bölgesinde yaparken yaralananlar, şimdi ‘haklarını’ arıyor: Tekerlekli sandalyede nöbet
Türkiye son 40 yılını çatışmalar eşliğinde geçirdi. Bölücü terör sorunu günümüzde terör örgütü önderiyle müzakere edilme basamağında. Lakin Terörle uğraşın ağırlaştığı periyotlarda önemli çatışmalar yaşandı ve güvenlik güçleri kayıplar verdi. Terörle gayrette ağır yaralanan ve gazi olan eski askerler, özlük haklarının güzelleştirilmesi için aksiyon yapıyor. “Er gaziler” olarak nitelenen eski askerler gecenin soğuğuna, önemli sıhhat problemlerine rağmen hareket yapıyorlar. Lakin devlet yöneticilerinin ve toplumun ilgisizliğinden yakınıyorlar.
Ankara’daki Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı’nın önünde yaklaşık 50 kişilik gazi kümesi gece gündüz oturma aksiyonu yapıyor. İktidar medyasının aksiyon yapan gazilerin haberini yapmaları yasak. Toplumun bir bölümünün aksiyoncuları görmesi adeta engelleniyor. Ortalarında her siyasi fikre sahip gazi var. Ülkücü, AKP’li, CHP’liler… İktidarın şeytanlaştırmasından çekinildiği için muhalefet partileri de gazilere güçlü ve açıktan takviye veremiyorlar. Gaziler kendi eforlarıyla basına ve kamuoyuna seslerini duyurmaya çalışıyor.
Gecenin ilerleyen saatlerinde gazileri ziyaret ettik. Tekerlekli sandalye üzerinde oturma hareketi yapıyorlar. Tamamına yakını ağır yaralanmış ve uzuv kaybı var. Zati bu durumda olmayanlar gazi olamıyor. Yoğunluğu mayına basma ve bedenine 6-7 kurşun yarası alarak yaralanma yaşamış. Ayak protezi olanlar ayakta durmakta ve oturmakta zorlanıyor.
Ülkenin her yanından gelen gaziler var. Eşleriyle gelenler var. Kimileri yalnız olduklarında öz bakımlarını aslında yapamıyor. Otomobillerde uyuyor, dönüşümlü olarak bakanlığın önünde oturuyorlar. Bölgeden geçen düzgün niyetli yurttaşlar, su ve yiyecek getiriyor. Ankara’da havalar gece soğudu. Bu şartlarda gaziler hareketlerini yapıyor.
SIRA ‘HAK’ NÖBETİNDE
Eylem yapanlar ortasında tanıdığımız gaziler var. Kimisinin tek bacağı, kiminin iki bacağı yok. Vakit zaman olmayan uzuvlarının ağrılarını çekiyor ve bunun için ağır ilaç alıyorlar. Kendileriyle sohbet ederken, “Vatan nöbeti tutarken yaralanan arkadaşlarımız var. Artık burada hakkımızı alabilmek için nöbet tutuyoruz” diyorlar. Tamamı toplumun ve devlet yöneticilerinin ilgisizliğinden yakınıyor. Birtakım partilerin yetkilileri aksiyoncuları ziyaret etmiş. Ancak onlar, bir parti, bir siyasi görüşü taşıyan insanların hareketi olarak algılanmak istemiyorlar. Onlar vatani vazifesini yaparken gazi olmuş beşerler olarak haklarının verilmesini istiyor.
Türkiye, bulunduğu bölge prestijiyle güvenlik-beka meselesini çok sık yaşayan bir ülke. Dünyanın çatışmalı bölgesindesiniz ve her an hazır bir ordu bulundurmak durumundasınız. Çatışmalı periyotta vazife alan yurttaşlar yaralanınca onlara toplumun ve devletin vefa göstererek kimi haklar tanıması olağan. Karşıtı durumda her an askere gereksinimi olan Türkiye için birtakım meseleler gündeme gelebilir. Benzeri çatışmaları yaşayan ülkeler bu bahislere çok esaslı tahliller üretmiş. Örneğin ABD. Devletin kapsamlı ekonomik-sosyal uygulamaları var. Bizde gazilerin statüsüne ait inanılmaz karmaşalar, mahkeme süreçleri var. Çatışmaların yaşandığı periyotlarda mevcut uzun vadeli dahil hiçbir iktidar hususa sistematik yaklaşmadı, yaklaşmıyor. Kimi günlerde birtakım övücü kelamların dışında, yaşanan sıkıntıları çözmeye yönelik anlayış gelişmemiş durumda.
‘İNSAN YERİNE KONMAK İSTİYORUZ’
Şehit Aileleri ve Gaziler Derneği Başkanı Erdem Çerçioğlu da bir gazi. O da dönüşümlü olarak hak nöbeti tutuyor. Kendisiyle sohbet ederken, öncelikli olarak er gazilerin talebini “İnsan yerine konmak” olarak anlatıyor. Gazi olmaları nedeniyle otomatik olarak emekli statüsüne alındıklarını, verilen fiyatlar dışında fazla bir imkandan faydalanamadıklarını anlatıyor. Kamuda bir emsalleri yok.
Çerçioğlu, “Uzman onbaşı emsali sayılmak istiyoruz. Bu durumda protez konusu ve yurt dışı tedavi imkanlarımız olacak” diyor. Ekonomik kriz nedeniyle 30-40 bin TL seviyesindeki maaşların yetmediğine dikkat çekiyor. Birçok çalışamıyor onun için, kendilerine kamudan tanınan takımları kardeşlerine veriyor. Gazilerin tedavi ve bakımları yardım gerektirdiği için eşleri de çalışamıyor. Ömürlerini yitirmeleri durumunda verilen fiyat yüzde 25 kesintiye uğruyor. Bu da gazi ailesinin geçimini daha da zorlaştırıyor.
Devletin, ülke savunması için asker statüsünde çalışamayacak biçimde yaralananların sıkıntısına artık kapsamlı bakış açısı geliştirmesi kaide. Devlet yurttaşına güveniyorsa, yurttaşın da devletine güvenmesi kaçınılmaz.
