Arter’de iki sergi için son günler

Arter’in yılın birinci yarısında sanatseverlerle buluşturduğu, Selen Ansen’in küratörlüklerini üstlendiği “İçinde Yaşadığımız Deri” ve “Asesinos! Asesinos!” stantlarını ziyaret etmek için son günler.

Koray Ariş’in sanat, hayat ve tabiat ortasında ördüğü bağlardan hareketle ahşap, metal, buluntu objeler ve bilhassa deri ve köseleyi kullanarak ürettiği yapıtlarını bir ortaya getiren “İçinde Yaşadığımız Deri” standı ve Yazgı Attia’nın Asesinos! Asesinos! isimli büyük ölçekli yerleştirmesi 3 Ağustos’a kadar ziyaret edilebilir.

İÇİNDE YAŞADIĞIMIZ DERİ

İçinde Yaşadığımız Deri, sanatçı Koray Ariş’in farklı devirlere ve serilerine ilişkin heykellerini, atölyesindeki üretim süreçlerini belgeleyen objeler ve materyallerle yere mahsus bir kurgu içinde bir ortaya getiriyor. Sanatkarın altmış yıla uzanan heykel pratiğine figür, cilt, tını, hareket ve istikrar üzere yapıtlarındaki merkezi temaların merceğinden kapsamlı bir bakış sunmayı amaçlayan sergiyi oluşturan 300’e yakın yapıt ve obje, formların dönüşümlerine tanıklık ederken tıpkı vakitte heykel, obje ve vücut ortasında kurulan ezeli ayrımların kırıldığı ve heykelin cilde büründüğü bir iştirak alanını tecrübeye sunuyor.

ASESİNOS! ASESİNOS!

Kader Attia’nın Asesinos! Asesinos! isimli büyük ölçekli yerleştirmesi, 2014 yılında, Meksika’nın Guerrero eyaletinde bir protesto yürüyüşüne katılmak üzere yola çıkan 43 öğrencinin kaçırılarak öldürülmesinden yola çıkıyor. İsmini, adalet ve hakikat talep eden Meksikalı göstericilerin haykırdığı “Asesinos! Asesinos!” (“Katiller! Katiller!”) sloganından ödünç alan yerleştirme, Latin Amerika’da diktatörlük rejimlerinin uyguladığı şiddet aksiyonlarına cezasız kalan politik cürümlere ve dünyanın dört bir yanında gerçekleşen protestolara odaklanarak bu sloganın kapsamını insanlık tarihinin yakın periyoduna yanlışsız genişletiyor. Öfke, kulağa güzel gelen bir melodi değildir hiçbir vakit. Burada ise, yükselen kalabalığın ve katlanıp çetin bir sessizlikle büyüyen dalganın biçimiyle yüzeye çıkıyor. Attia’nın yerleştirmesi kişiselliği yok etmeden kolektif ruhu yücelterek, çokluğun beklenmedik şiirselliğini ve heykelsi istikametini gözler önüne seriyor.