Aile Dayanışma Ağı, 6. buluşmasını gerçekleştirdi: ‘Demokrasimize indirilen ağır bir darbe’
19 Mart operasyonu mağdurları tarafından kurulan Aile Dayanışma Ağı, altıncı buluşmasını Saraçhane Parkı’nda gerçekleştirdi. Buluşmaya; İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Başkanı ve CHP‘nin Cumhurbaşkanı adayı Ekrem İmamoğlu’nun eşi ve sivil toplum gönüllüsü Dr. Dilek Kaya İmamoğlu, Üsküdar Belediye Lideri Sinem Dedetaş, CHP Parti Meclisi üyesi Berkay Gezgin, TİP İstanbul Milletvekili ve Parti Sözcüsü Sera Kadıgil, sanatçı Mustafa Alabora katıldı.
Dr. Dilek Kaya İmamoğlu, “Bizler sırf kendimiz için değil, bu ülkenin vicdanı için hak, hukuk ve adalet için bir ortadayız. Bu dayanışma aydınlık yarınlar için her gün daha da güçlenerek büyüyor. Biliyoruz ki bu ülkenin geleceği için bedel ödeyenlerin sesine ortak olan milyonlar var” dedi.
“Bizim davamızın siyasi bir maksadı yok” diyen İmamoğlu, “Bizim davamız haksızlığa uğrayanın sesi olmak, mağdur edilenin yanında olmak, susanların ve susturulanların değil özgürce konuşanların ülkesi için uğraş etmektir. Kapımız ayrışmak isteyenlere değil, buluşmak isteyen herkese açıktır. Bizim buluşmalarımız kucaklaşmanın, dayanışmanın ve umudun mekanıdır” ifadelerine yer verdi.
“MAHKEMELER MUHALEFETİ DİZAYN ETME ARACI HALİNE DÖNÜŞTÜRÜLDÜ”
İmamoğlu kelamlarına şöyle devam etti:
“Yeni isimli yıl başlarken hepimizde bir umut yeşermişti. Tahminen bu yıl farklı olacak demiştik. Daha adil, daha eşit, insan haklarına uygun bir anlayış hakim olacak sandık. Fakat çok kısa müddette gördük ki yanılmışız. 30 Ekim 2024’ten bu yana belediye liderlerimiz, bürokratlarımız, politikler, belediye işçileri yani onlarca insan tutuklandı. Sevgili eşim Ekrem İmamoğlu ve çalışma arkadaşları 168 gündür tutuklu ve şimdi iddianamesi bile olmayan bir belge için masumiyet karinesi ile lekelenmeme hakkı ihlal edilerek ‘yüzyılın yolsuzluğu’ üzere peşin kararlar verildi.
Mahkemeler muhalefeti dizayn etme aracı haline dönüştürüldü. Akabinde misyonsuz ve yetkisiz bir mahkeme eliyle büsbütün hukuksuz bir bir kararla Cumhuriyet Halk Partisi İstanbul Vilayet Lideri Özgür Çelik ve idaresi misyondan uzaklaştırılmak istendi. Halbuki maddelerimiz bu bahiste net. Yüksek Seçim Şurası’nın onayladığı seçimler bir Asli Hukuk Mahkemesi kararı ile yok sayılamaz. Vilayet başkanlığına kayyum atama teşebbüsü devam eden kongre sürecinin durdurulmak istenmesi sırf bir partinin iradesine değil demokrasimize indirilen ağır bir darbedir.”
Kızı Beren İmamoğlu’nun 14. yaş günü olduğunu paylaşan İmamoğlu, “Beren babasından başka bir doğum günü geçiriyor. Lakin biz umutluyuz. Bu sürecin nasıl bir süreç olduğunu ailece hepimiz biliyoruz. Bunun şuurundayız, farkındayız. En çokta çocuklarımızdan güç alıyoruz bunun için. Tekrardan kızımın doğum gününü kutluyorum” dedi.
Dr. Dilek Kaya İmamoğlu’nun akabinde sırasıyla; İBB Anadolu Yakası Şube Müdürü Nazan Başelli’nin kızı Doğa Turap, Esenyurt Belediye’sine yönelik yapılan operasyonda tutuklanan Cem Alper Akyüz’ün annesi Seher Akyüz ve Saraçhane protestolarında tutuklanan üniversite öğrencilerinden İrem Sayın yaşadıkları hukuksuzlukları kamuoyu ile paylaştı.
“ANNEM SUÇSUZLUĞUNUN ÇEKMEK İÇİN CEZAEVİNDE YATIYOR”
İBB Anadolu Yakası Şube Müdürü Nazan Başelli’nin kızı Tabiat Turap, şöyle konuştu:
“Bugün burada sizlere aylardır pek çok yerde dinlediğiniz hususlardan bahsetmek istemiyorum. Yalnızca hislerimi tabir etmek istiyorum. Lakin ne yazık ki kelamın bittiği yerdeyim. ‘Ateş düştüğü yeri yakar’ derler ve ben aylar evvel konutumuza düşen ateşten bu yana söyleyecek kelam bulamıyorum. Acının lisanı, dini, rengi olmaz. Ancak pek çok tanımından biri şu an karşınızda duruyor. Annem suçsuzluğunun hatasını çekmek için Silivri Cezaevi’nde yatıyor. Yani annem aylardır tutuklu. Ne kadar kolay söyledim değil mi? Bu kadar vakittir basın yayın organları, lider, müdür, müdür yardımcısı üzere sıfatlarla paylaşımlarda bulunurken unutulmaması gereken en değerli şeyi bu sıfatlarla unutuyoruz. Zira bu sıfatların, unvanların hepsi her şeyden evvel birer insan. Kimi anne, kimi baba, kimi eş, kimi kardeş ve hepsinin bir ailesi var.”
“Her ailenin de kendi içinde bir kıssası var. Benim için ise annem hayatın kendisi demek” diyen Turap, “Benden hayatım alınmış, daha ne söyleyebilirim ki? Hani deriz ya ‘Cennet annelerimizin ayaklarının altındadır’. Benim cennetim alınmış, daha ne söyleyebilirim ki? Beni anlamak için kimsenin benim yaşadığımı yaşamasına gerek yok. Zira bu o denli bir acı ki vicdanın sesine kulak veren herkes beni zati anlayacaktır. Annemi görmek istediğimde göremiyor, konuşmak istediğimde konuşamıyorum. Uzakta değil fakat varıp dokunamıyorum. Benden annem alındı. Daha ne söyleyebilirim ki?” tabirlerine yer verdi.
Turap, kelamlarını şöyle noktaladı:
“Konuşmanın sonuna gelirken; her sene 1 – 7 Eylül ortasında kutlanan Zabıta Haftası’nı da kutlamadan geçmek istemedim. Buradan, bu vesileyle tüm zabıta teşkilatının Zabıta Haftası’nı annem ismine kutluyorum. Bu sene, ne yazık ki 43 yıl sonra bu kutlamalarda annemin üniforması ve selamı yok. Ki pek çoğunuz annemi, aylardır selam durduğu üniformalı fotoğrafıyla görüyorsunuz. Anneciğim, buradan sana sesleniyorum. Bugün sen burada olamasan da kızın burada ve sen hakkını alana kadar senin sesin olmaya devam edecek.”
“ÇOCUKLARIN GÖZLERİNDEKİ HASRETİ HANGİ VİCDAN ONARABİLİR?”
Tutuklu Esenyurt Belediyesi çalışanı Cem Alper Akyüz’ün annesi Zehra Akyüz, evladının 8 aydır hatasız yere tutuklu olduğunu söyledi.
Akyüz, “Gelinim, iki küçük evladına hem anne hem baba olmak zorunda kalıyor. O minik eller babasına sarılmayı, baba kokusunu, baba şevkatini özlüyor. Çocukların gözlerindeki hasreti, kırılan kalpleri hangi vicdan onarabilir? Ben oğlumu dürüst, onurlu, vicdanlı bir insan olarak yetiştirdim. O üç üniversite bitirmiş, gece gündüz çalışmış, kendini geliştirmiş bir evlat. Hayali ülkesine yararlı olmak, ailesine helal lokma götürmektir. Anlı ak, başı diktir. Ben onun annesiyim. Onunla gurur duyuyorum” dedi.
Zehra Akyüz, “Bizim büyük direncimiz, hatasız olduğumuzu haykıran en berrak sözümüz gülüşümüzdür. Onlar bizi susturmak isteyebilir fakat biz gülüşlerimizle direniyoruz. Burada soruyorum. Hangi vicdan, hangi hukuk, hangi adalet? Günahsız beşerler aylarca iddianamesiz, mahkemesiz cezaevinde tutabiliyor. Bir annenin yüreğini yakmaya, çocukların kalbini kırmaya hangi sistem hak görebiliyor? Biliyoruz ki adaletin olmadığı yerde huzur da olmaz, inanç de olmaz, geleceğe dair umut da olmaz. Şayet bugün Günahsızlar hatalıymış üzere gösteriliyorsa, yarın hangi çocuk inançta olacak? Şayet dürüst, onurlu beşerler cezalandırılıyorsa bu ülkenin yarınlarını kim inşa edebilecek?” tabirlerine yer verdi.
“BİRİMİZ ÖZGÜR DEĞİLSEK HİÇBİRİMİZ ÖZGÜR DEĞİLİZ”
Saraçhane mitinginde, 22 Mart akşamı polis şiddetiyle gözaltına alınan ve akabinde tutuklanan İstanbul Bilgi Üniversitesi Genetik ve Biyomühendislik ikinci sınıf öğrencisi İrem Sayın da, yaşadığı süreci şu sözlerle aktardı:
“O gün haklarını korumak isteyen ve adil bir gelecek için sokaklarda olan yüzlerce arkadaşımızla bir arada şiddetle gözaltına alındık. Hastaneye götürüldüğümüzde bile hala karşıt kelepçeliydik. Aç ve susuz bir halde saatlerce bekletildik. Darpların yalnızca kimileri kayda geçebildi. Gözümde enfeksiyon ve korneamda hasar olduğu söylendi biber gazından ötürü. İlaçlar yazıldı ancak onları ben lakin Silivri’deki son haftamda kullanabildim. Hastaneden sonra Vatan Emniyet’e götürülmüştük. Orada da günlerce çok kısıtlı yiyecek, su ve tuvalet imkanlarıyla birlikte bekletildik. Her gece bize gelen gözaltı müddetiniz uzatıldı metni ile karşılaştık. Ailemize haber verildiği söylendi lakin sonradan öğrendik ki maalesef hiçbir bilgi bile paylaşılmamış. 25 Mart’ta Çağlayan’a sevk edildik. Hepimiz umutluyduk. Yeniden saatlerce aç, susuz bir biçimde araçta bekletildik.
Savcıyla bile görüşmeden direkt duruşma salonuna çıkartıldık. Hayatımızda tahminen de birinci sefer hakim karşısındaydık lakin kimse bizi dinlemiyordu. Güya bir duvara konuşuyorduk. Ne olacağını, nereye gideceğimizi kimse bilmiyordu. Tam bir kaos ortamı içindeydik. Yeniden saatlerce süren bekleme ve sıhhat denetiminin akabinde lakin gece yarısı Silivri Cezaevi’ne varabildik. Birinci günler büyük bir belirsizlik ve sessizlik vardı hepimizin içinde. Bilhassa bayram yaklaşırken sanki unutulur muyuz niyetleri kaplamıştı içimizi. Fakat çok geçmeden o sessizliği delen bir şey oldu.
Dışarıdan gelen dayanaklar. Ailemin beni çabucak ziyarete gelmesinden sonra biraz toparlanabilmiştim. Özgürlüğümüzün kısıtlandığı şuuruna orada varmıştım lakin en çok. Ortamızda kocaman bir cam duvar vardı ve ben onlara sarılamıyordum bile. Lakin her şeye karşın onların gücü ve üzerindeki gurur beni kendime getirdi ve tekrar ayağa kalkmamı sağladı. Ailemden sonra sık sık arkadaşlarımın ve hatta tanımadığım fakat bize takviye veren insanların mektupları gelmeye başladı. Yalnızca bir mektup değillerdi. İçlerinde umut, sevgi, güç ve dayanışma da vardı. ‘Seni hiç tanımıyorum fakat her vakit yanındayım’ yazıyordu mektuplarda. İşte o satırlar dört duvarın ortasında bir güneş üzere doğmuştu. Ve aslında o an yalnız olmadığımızı çok lakin çok yeterli anlamıştım.”
Sayın, “Bugün buradayım ama biliyorum ki hala içeride olan arkadaşlarımız var. O yüzden bu kürsü sadece bana ilişkin değil. Bu kelamlar cezaevinde olan tüm öğrencilere ve siyasi tutsaklara ilişkin. Zira biz şunu çok yeterli biliyoruz. Birimiz özgür değilsek hiçbirimiz özgür değiliz. Benim alnım her vakit ak ve başım her vakit dik. Zira biz haklıydık ve haklıyız” diyerek kelamlarını noktaladı.
