Silivri’de tutuklu bulunan İPA Başkanı Buğra Gökce çıkınca ne yapacak: İlk icraatını Cumhuriyet’e açıkladı   

İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne yönelik operasyonlar kapsamında Sişlivri’de tutuklu bulunan İstanbul Planlama Ajansı Lideri (İPA) Buğra Gökce cezaevinden sorularımızı yanıtladı.

– Siz İPA’nın başındayken İstanbullunun meselelerine ait çarpıcı bilgiler yayımlıyordunuz. Silivri’den İstanbul’u ve İstanbulluyu nasıl görüyorsunuz?

Burada ne yazık ki kenti, kurumu tüm ayrıntıları ile izleme bahtımız yok. Tv’lerin, ulusal basılı gazetelerin verebildiği ile hudutlu bir bağlantı sınırımız var. Bir de avukat – milletvekili görüşmelerinde edinebildiğimiz izlenimler.

Tarihi ve çok büyük bir kurum olan İBB hukuksuz, orantısız bir baskıyla çalışamaz hale getirilmeye çalışıyor. Yüzlerce değerli yöneticisi cezaevinde olduğu halde, misyondaki yöneticiler baskı altında olmasına karşın misyondaki arkadaşlarımız büyük bir özveri, inanç ve içtenlikle İBB makinasını işletiyorlar. Nuri Liderimiz şahsında misyondaki tüm dostlarıma, çalışma arkadaşlarıma hürmet, minnet ve şükran sunmamız gerektiğini düşünüyorum. Tarihte böylesi ağır bir baskıyla karşılaşmış diğer bir kurumumuz yoktur.

İstanbullu da eşsiz bir dayanışma ile kentine, kurumuna seçtiği Lidere ve idaresine sahip çıkıyor. Kaçırılan fırsatı, ülkenin ve kentin mahkum bırakıldığı “patinajı” görüyor. 16 milyon İstanbullu bu şartlarda büyük resmi görüyor, gün demokrasiye, ulusal iradeye, seçtiği “Başkanına” ve birçok değerli yöneticisine sahip çıkma, onların kurumunu müdafaa, koruma etme günü. Buna “Kentlilik Bilinci” diyeceğimiz kadar “Demokrasi ve Seçtiğine Sahip Çıkma Bilinci” de diyebiliriz. İstanbullu kendi belediye liderine yapılan orantısız güç ve ağır travmatik müdahaleyi ülkenin tüm kurumlarındaki yetersizlik, liyakatsizlik, kollamacı ilgiler ve çürüme ile birlikte kıymetlendiriyor elbette. Bu nedenle ben İstanbullu ile ülkemizin tüm kentlerinden Ekrem lider ve bizler ile dayanışma içinde olan hoş yürekli, tertemiz yurttaşlarımıza hayranlıkla bakıyorum hücremden.

Bu eşsiz inanç ve sahiplenme bize umut veriyor. Ülkemizin geleceği bu “Yurttaşlık Bilinci” ve “ülkesine, Cumhuriyetine Sahip Çıkma Kararlılığı” ile mümkün olacak. Bu azim ve kararlılık bizi çağırıyor.

– İstanbul başta olmak üzere kent yoksulluğunun tahliline dair en temel önermeler ne olmalı?

Yoksulluğu yönetmek yerine azaltmak zorundayız. Bunun için gelir dağılımı adaletsizliğini acilen giderecek yapısal siyasetlere gereksinimimiz var. Gelirin yüzde 80’inin en güçlü yüzde 1’in aldığı bu devirde çalışan kısımlar, emekliler, taban ücretliler, memurlar, çalışanlar “derinleşen yoksulluk” ağının içine düşürüldüler. İktidar tüm orta sınıfı çökerten, herkesi yoksullukta eşitleyen siyasetler ile yalnızca zengini daha varlıklı yaptı. Yoksulluk azalacağına orta sınıfı da sardı ve toplumun değerli bölümleri “gıda ve barınma” ihtiyaçlarına tüm maaşını verir hale getirildi. Toplumun yüzde 20’lik bir kısmı ise bal tutanlar ve parmağını yalayanlar olarak zenginleşmeye, lüks harcamaya devam ediyorlar.

Gördüğünüz tüketen kalabalık tartıyla bunlar. Halbuki memur, emekçi, emekli bir vakitler “kendi kendine yeten 7 ülkeden biri” olan Türkiye’de konutuna sebze-meyve alamaz hale geldi. Yaz geçti evladına kiraz-çilek götüremedi. 15 tl lik ekmeği düşünerek tüketir hale geldi. Konut siyaseti olmayan, olan uygulamanın da piyasaya (sermaye piyasası aracı hale getirilen konuttan pay alma işi dahil) terk edildiği bir hal aldı koca ülke..

Türkiye’nin kalıcı/yapısal müdahalelere muhtaçlığı var. Yepisyeni bir ekonomik yapı ve idare ile sefalet çıkmazına son verip adalet-refah ve zenginlik eksenine ülkemizin sıçraması gerekiyor. Bunlar olurken lokal idarelerin derinleşen yoksulluğu her mahallî ağda yakalayıp dengeleyici/eşitleyici siyasetler uygulamaya gücü yettiğince bütçesini bunlara harcaması beklenir. Ekrem İmamoğlu’nun Yurt, Kreş, Kent Lokantası üzere birçok projesi kent yoksulluğu ve eşitsizlikle çabada dev birer adımdır. Kent lokantasına yenilenler zenginlere yeni arsa üretirken, kentin fakirlerini düşünen bir Lider ve idaresi var İstanbul’un…

– Tutukluluk halinizin bitmesi durumunda bir yönetici olarak İstanbul’a ait birinci atmak istediğiniz adım nedir?

İstanbul için de Türkiye için de kaldığımız yerden üretmeye devam edeceğiz. Aslında cezaevinde bile yazmaya/üretmeye kentin/ülkenin geleceğine dair fikirler geliştirmeye devam ediyoruz. Edeceğiz. Sağlıklı bilimsel bilgi ve raporları kamuoyu ile paylaşmayı sürdüreceğiz. Ülkeyi ileriye nasıl taşırız, hangi kentleşme, etraf, afet, mahallî idare siyasetleri ile yeni yüzyılda ülkemizi “muasır medeniyet” düzeyine demokrasiye taşırız bunun gereklerine bakacağız.

İstanbul için bir Anayasa niteliği de taşıyan üst ölçekli bir plan olan 1/100000 ölçekli makro plan çalışmalarına başlamıştık. Bu planın grubu içinde yer alan tüm arkadaşlarımla birlikte tutukluyuz. (Gürkan Akgün, Ramazan Gülten) Kenti plansızlık içinde 30 yıldır “talan” eden ve imar rantları üzerinden emlak piyasasının denetimi üzerinden yöneten yapıya karşı bu planı hazırlamak büyük bir misyon.

“Ya kanal ya İstanbul” derken de bu plansızlıktan ve imar rantları ile beslenen azman yapıya müdahaleden bahsediyorduk. Bu üst ölçekli plan kentin geleceğini tasarlama manasında da eşsiz bir yere oturuyor. Çok sayıda hocamız ve akademik-ilgili etraf ile iştirakçi bir süreçle yönetilmeye çalışılan bu planı bizler içerideyken sahiplenip yürüten tüm arkadaşlarımıza da teşekkür ediyorum. Biz çıkınca yapacak çok işimiz var! Zati onun için içerideyiz sanırım!

Muhalefetin Türkiye’nin ana gündemiyle ilgili, tartışmalarda ana sıkıntısı ne olmalıdır?

Türkiye’nin bir numaralı problemi hukuk, adalet ve özgürlükler sıkıntısıdır. Ulusal iradenin yok sayıldığı, yargı erkinin siyasi emellere araç kılındığı, hukuk devleti prensibinin tahrip edildiği bir atmosferde Türkiye kalan hiçbir sıkıntısını çözemez. Bugün uygulanan iktisat programının da en büyük açmazı daima iç şoklar yaratan, keyfi, öngörülemez rejimdir. Bu türlü bir rejimde hiçbir iktisat programı dikiş tutmaz.

Bu rejimin ürettiği bir diğer büyük beka sorunu toplumun ülkeyle olan duygusal bağını zayıflatmasıdır. Her 10 gençten 7’si imkanı olursa yurt dışında yaşamak istiyorsa, gençlerimizde kendi vatanında bir gelecek kurmak, gurbette yaşamaktan daha sıkıntı geliyorsa tarihimizin en büyük tehdidi ve kriziyle karşı karşıyayız demektir. Türkiye’de hiçbir periyotta bu türlü bir tablo ortaya çıkmadı. Gençlerimize umut vermek için de hukuk, adalet ve işleyen bir demokrasiye muhtacız.

Soruyorum 3Y ne oldu? “Yolsuzluk, Yoksulluk, Yasaklar” diye misyona gelenler ülkeyi 23 sene sonunda nereye getirdi? Tüm ekonomik bilgiler 20 sene öncesinden bile büyük bir fakirleşme ve bozulma gösteriyor. Ulusal gelir, gelirin dağılımı, yoksulluk ağının orta sınıfı da sarması… Yasaklar ve cezaevlerine tıkılan gençler, gazeteciler, akademisyenler, siyasiler… Devletin tüm kurumlarını sarmış çürüme. Kollamacı münasebetler.

Yeni doğan çetesinden, tapu üreten/satan Çevre Şehircilik Bakanlığı çetesine -ki bu çete Külliye’ye çakarlı araçlarla müteahhit sokup zelzele konutu ihalesi pazarlamış, bunlar için menfaat sağlamış. Uydurma diploma çetesinden , imtihan sorusu çalma, not yükseltme, akademik unvan satımına kadar her manada kurumların çökertildiği- denetleme sistemlerinin yalnızca “muhalefet” için o da orantısız biçimde uygulandığı, liyakatsizliğin temel hale getirildiği, bir siyasi parti mensuplarının yeterlilik ve liyakatine bakılmaksızın görevlendirildiği, istifa-görevden alma vb düzeneklerin işletilmediği bir Cumhurbaşkanlığı idare sisteminin tıkandığını sabırla, ısrarla anlatmak gerekir.

Çarşı-Pazar geçim problemini konuşurken, demokrasi-adalet krizini de paylaşmak gerekir. Gerçekten Ana muhalefet yaz devri dahil bunu büyük bir kararlılıkla yürütüyor. Sn. Özgür Özel Başkanlığında inanılmaz bir efor sarf ediliyor. Minnetle takdirle izliyoruz.