Malatyalı depremzedeye ‘konteyner kenti boşaltın’ tebligatı: ‘Tamam, çıkalım da nereye gidelim?’
Malatya Beydağı Süreksiz Barınma Merkezi’nde kalan depremzedeler, merkezden çıkmaları için kendilerine tebligatlar gelmeye başladığını lakin ekonomik durumları nedeniyle kiraya çıkabilecek durumda olmadıklarını anlattı.
Çocuğu ya da kendisi engelli olan bayan depremzedeler yaşadıkları çaresizliği anlattı.
Engelli Zuhal Gülaydın, sırf kendi değil tüm sakinler ismine konuştuğunu belirterek, “Burada bizi 31 Ağustos’ta çıkartacaklar. Fakat bizim gidecek hiçbir yerimiz yok. Engelli olarak da gidecek yerimiz yok. Taban fiyatla geçinen bireylerin de yeri yok. Bizim sesimizin duyulmasını ve bize yardım etmelerini istiyoruz. ’31 Ağustos’ta burası boşaltılacak’ denildi. Herkes boşaltacak. Bize bir bilgi veren de yok. Yalnızca kapıya kâğıt gönderiyorlar lakin o kâğıtlar daha bize gelmedi. Sırayla geliyor. Orada da yazıyor zati: 31 Ağustos. Herkes burayı boşaltacak diye. O yüzden bizim gidecek yerimiz yok” dedi.
“ENGELLİ HASTAMIN YÜZDE 96 RAPORU VAR”
Eşi engelli depremzede Eyüp Ateş ise haber vermeden kapılara kâğıt yapıştırdıklarını tabir ederek şöyle konuştu:
“31 Ağustos’ta burayı boşaltacaksın’ diyorlar. Nereye gideyim ben? Engelli hastamın yüzde 96 raporu var. Emekliyim, 14 bin lira maaş alıyorum, eşimin engelli bakım maaşıyla birlikte 24 bin lira elimize geçiyor. Allah şahit, yemin ederim ki İyilik markete gittim, 1 kilogram şeftali almak istedim, 140 TL dediler, alamadım, geri geldim. Ne yapayım artık? Konutumuz yok bizim.
Depremden sonra bir sığınakta kalıyorduk, bina sahipleri 2023 yılında bizi çıkardılar. Dört ay Elazığ’da kaldık. Sonra geldim, periyodun valisine gittim, o da bizi buraya yerleştirdi. İnan, gidecek hiçbir yerimiz yok. Madem bizi buradan çıkarıyorlar, şurada Görgü köyünde babamın yeri var. Bana iki tane konteyner versinler, oraya koyayım. Dağın başında otururum artık. Öteki yapacak bir şeyim yok, hiçbir şeyim yok.”
“ÇIKALIM DA NEREYE GİDELİM?”
Engelli Yaşar Ateş da “Beni görüyorsunuz. Halimi görüyorsunuz. Nereye gideceğim? Gidecek yerim yok. Bize yer versinler, gidelim. Yoksa ben burada mecbur değilim onun bunun şeyini çekmeye. 10 yıldır engelliyim. Bypass ameliyatından sonra bu türlü oldum. Yetkililerden bize bir yer versinler, sonra çıkartsınlar. ‘Çıkın’ diyorlar, ‘boşaltın’ diyorlar. Tamam, çıkalım da nereye gidelim? Neremiz var ki gidelim?” kelamlarıyla içinde bulundukları meçhullüğü söz etti.
“BİR YER VERSİNLER, BİZ GİDELİM”
Depremde konutu yıkılan ve eşyaları göçük altında kalan Belgin Çakmak isimli vatandaş ise “Evimiz sarsıntıda yıkıldı. Eşyamız yok. Buraya geldik. Bizi çıkartıyorlar. Nereye gidelim? Bir yer versinler, biz gidelim. Konutum yıkıldı. Eşyalarımı da kurtaramadım. Bir şey alamadım. Buraya geldik. Hak sahibiyim, daha konut vermediler. Yerinde dönüşüm yapılıyor. Ne vakit yapılacak, ne vakit bitecek bilmiyoruz. Şimdi tebligat gelmedi ancak sırayla geliyor” diye konuştu.
“ÇOCUĞUMLA KONTEYNERDEYİM, KİRACIYDIM”
Konteynerde çocuğu ile birlikte kaldığını anlatan Berfin Düzgün de “Çalışmıyorum. Gidecek bir yerim yok. Kiracıydım, konutum ağır hasarlıydı, yıkıldı. Şu an beni çıkartsalar, gidecek yerim yok. Bana bakacak ailem de yok. Devletimizden bir konteyner istiyoruz. Bir konteyner verirlerse, en azından burada çıkartırlarsa, en azından başımızı koyacağımız bir konteyner olsun. Ben çocuğumu okula göndereceğim. Güç durumdayım, devletimiz sesimizi duysun, bunu istiyoruz” dedi.
“LÜTFEN BİZE DAYANAK OLSUNLAR”
“Ben de engelli bir çocuk annesiyim. Burada sesimizin duyulmasını istiyoruz” diyen Sare Piyade ise şöyle konuştu:
“Buradaki insanların perişan edilmesini istemiyoruz. Hani her şey… Hani konut sahiplerine verilmesin, biz çoğumuz kiracıyız aslında. Konutlarımız yıkıldı, buraya sığındık. Ancak 31 Ağustos’a kadar boşaltılacak deniyor. Ne yapalım, kime sığınacağız biz?
Hani biz devletimizden takviye bekliyoruz. Hani bize verilen kelamların yerine getirilmesini bekliyoruz. Ben çalışmıyorum abi. Eşim çalışıyor lakin sonuçta herkesin kendine nazaran borcu var, harcı var, sarfiyatları var. Engelli çocuk annesiyim, kolay değil bir çocuğun gereksinimlerini karşılamak yani. Hani biz burada yalnızca kendimizi değil, başka arkadaşlarımızı da temsil ediyoruz. Lütfen bize takviye olsunlar. Biz onlardan dayanak bekliyoruz.”
