Millattan öncesinden bir ayak izi…
Van Kalesi’nin kuzeyindeki höyükte yürütülen hafriyat çalışmaları sırasında ortaya çıkarılan Urartu bayanına ilişkin ayak izi, “100+2 Periyodik Müze Stantları Projesi” kapsamında birinci kere Van Müzesi‘nde görücüye çıktı.
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Kısmı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Erkan Konyar başkanlığında 2018’de höyükte (eski yerleşim yerlerinin vakitle toprakla örtülüp zirve biçimine gelmiş hali) yürütülen hafriyat çalışmalarında Urartu bayanına ilişkin ayak izi gün yüzüne çıkarıldı. Kalıbı alındıktan sonra bulunduğu yerden kesilerek muhafaza altına alınan ayak izinin, antropologlarca yapılan incelemede, milattan evvel 6 ila 9’uncu yüzyıla ve Urartu bayanına ilişkin 36 numara büyüklüğünde olduğu tespit edildi.
Uzun müddettir müdafaa altında tutulan ayak izi, “Urartu’dan günümüze kadın” temalı stant kapsamında sanatseverle buluştu. Ayak izi, 31 Ağustos’a kadar stant kapsamında görülebilecek.
Anadolu’nun kültürel zenginliğini ziyaretçilerle buluşturduklarını söz eden Müze Müdürü Bülent Demir, “Van Müze Müdürlüğü olarak 100+2 standında Urartu’dan günümüze bayan temalı standımızı açmış bulunmaktayız. Birinci kez standımızda teşhire çıkardığımız eserler ortasında olan kerpiç üzerine basılı bayan ayak izi, standımızın en dikkat alımlı ögesi olmuştur. Yapıtımız, Kültür ve Turizm Bakanlığı Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğünün izniyle, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Prof. Dr. Erkan Konyar başkanlığında 2018 yılında Van Kalesi Höyüğü hafriyat çalışmalarında ortaya çıkmıştır.” dedi.
“KADININ EMEĞİNE VE HAYATINA DİKKAT ÇEKİYORUZ”
Kerpiç üzerinde çok manalı bir iz olduğunu anlatan Demir, ayak izinin 36 numara büyüklüğünde bir beşere ilişkin olduğunu ve Post-Urartu ya da Geç Demir Çağı devrine tarihlendirildiğini tabir etti. Ayak izinin kerpiç üzerinde bulunmasının, o devirlerde kerpiç üretimi ve döşeme basamaklarında bayanlarında faal rol aldığını düşündürdüğünü lisana getiren Demir, “Yapılan etnografik çalışmalar günümüzde olduğu üzere geçmişte de kerpiç üretiminin çoğunlukla konut halkı, bilhassa bayanlar tarafından gerçekleştirildiğini ortaya koymaktadır. Bu ayak izi sadece teknik bir bilgi değil, tıpkı vakitte binlerce yıl öncesine ilişkin gündelik ömrün, emeğin ve bayanın varlığının izlerini taşıyan sessiz bir şahittir. Bugün bu ayak izini sergilerken, yalnızca bir kerpiç kesimini değil, geçmişin görünmeyen öznesi olan bayana, onun emeğine ve hayatına da dikkati çekiyoruz.” dedi.
