Psikolog Arthur Aron açıkladı: Sadece 36 soruda aşk mümkün mü?
Aşk çoğu insan için gizemli, tanım edilmesi güç bir histir. Lakin Psikolog Arthur Aron, bu duyguyu bilimsel bir deneyin konusu haline getirdi. 1997 yılında yaptığı bir çalışmayla, iki insanın birbirine aşık olabilmesi için yalnızca 36 soruluk bir sohbet ve dört dakikalık göz teması gerektiğini ortaya koydu. Bu deney, sırf psikoloji tarihinde değil, tanınan kültürde de büyük yankı uyandırdı.
ARTHUR ARON KİMDİR?
Arthur Aron, toplumsal psikoloji alanında kıymetli araştırmalara imza atmış bir akademisyendir. Uzmanlık alanı yakın bağlantılar, samimiyet ve bağlanma davranışlarıdır. Aron’un çalışmaları, bilhassa aşkın ve yakınlığın nasıl geliştiğini anlamaya yönelik bilimsel bilgiler sunar.
36 SORU DENEYİ NEDİR?
1997’de Arthur Aron ve takımı, birbirini tanımayan iki kişiyi bir odaya alıp ortalarında 36 derinlemesine ferdî soru sormalarını istedi. Bu sorular üç kümeye ayrılmıştı ve her küme, karşılıklı açıklık ve samimiyeti biraz daha artıracak formda tasarlanmıştı.
Deneyin sonunda, iştirakçilerin dört dakika boyunca göz göze bakmaları istendi. Bu sürecin akabinde kimi çiftler yakınlaştı, hatta evlenenler bile oldu.
DENEYİN BİLİMSEL DAYANAĞI
Aron’un araştırması, aşkın yalnızca kimyasal bir tepki ya da ani bir tutku olmadığını, karşılıklı açıklık, iştirak ve itimat ortamında vakitle gelişebileceğini gösterdi. 36 soru, kişinin iç dünyasını açmasını ve karşısındakiyle bağ kurmasını kolaylaştırıyor. Bu da beyin kimyasında bağlanma hormonlarının (özellikle oksitosin ve dopamin) artmasına neden oluyor.
36 SORUDAN KİMİ ÖRNEKLER
“Hayatında biriyle akşam yemeği yiyebilecek olsan, bu kim olurdu?”
“Hayatında en çok ne için minnettarsın?”
“Annenle olan ait hakkında dürüstçe ne söyleyebilirsin?”
“En çok ne vakit ağladın?”
“Ölmeden evvel gerçekleştirmek istediğin bir hayalin var mı?”
Bu sorular, şahsî hudutları kırıyor ve taraflar ortasında samimiyet hissini güçlendiriyor.
BU ARAŞTIRMA NEYİ GÖSTERİYOR?
Arthur Aron’un bulguları, aşkın yalnızca “kimya”dan ibaret olmadığını; karşılıklı paylaşım, açıklık ve duygusal yakınlık ile vakit içinde inşa edilebileceğini ortaya koyuyor. Aşkın bir ölçüde “yaratılabilir” olduğu fikri, çağdaş bağ anlayışına farklı bir perspektif kazandırıyor.
