Cem Güventürk’ün Müze Gazhane’de açılan sergisi, sanatçının hayata bakışını yansıtıyor: ‘Yaşam bir yol hali’
Güventürk’ün karikatürlerini Penguen mecmuasından hatırlıyor olabilirsiniz. Son yıllarda toplumsal medyanın da tesiriyle biraz melankolik, biraz varoluşsal ancak genelde ümitvar çizimlerine ve yazılarına denk gelmiş olma ihtimaliniz de çok yüksek.
Kitlesi bu sayede gittikçe büyüyen 1989 doğumlu sanatçı, yeni standında insanın varoluşsal sancılarını ve mana arayışını sanatına aktarıyor. Beş heykelin yanında çok sayıda fotoğrafın yer aldığı stant, bireyin karmaşık his durumlarını, sıradan olanın içindeki sıra dışılığı, belirsizliğin huzursuzluğunu ve tanıdık sıkışıklıkları bir bütün olarak ele alıyor. Açılışı Mustafa Alabora, Teoman, Ceyda Düvenci-Güçlü Mete, Şahika Ercümen, Betül Demir, İpek Fazilet üzere ünlü isimlerin iştirakiyle yapılan sergiyi ve sanatını Cem Güventürk’le konuştuk.
Serginin ismiyle başlayalım, “Ay, Güneş ve Ay” ismi stantla nasıl bütünleşiyor?
Sergi aslında çağdaş insanın hayatını anlamlandırma eforundan yola çıkıyor. Bilhassa son devirlerde gezegenlerin dizilimi, Ay’ın çekim kuvveti, yıldız haritaları derken hayatımızdaki çoğu karar ve seçimleri buna nazaran belirliyoruz. Bu niyete bir gönderme, hicivdolu bir bakış aslında.
İnsanı manaya seyahatinde siz hangi noktadasınız? Anladıysanız şayet, nasıl anlatırsınız?
Bu seyahatin neresinde olduğunuzu maalesef siz belirleyemiyor ve asla tam pozisyonunuzun farkında olamıyorsunuz. Yalnızca yolda olduğunuzu ve yürümeye devam etmeniz şuurunda bir seyahat hali üzere geliyor bana. Çoğumuz en başındayız ve bence sanat üretmek fikrini güçlendiren bir nokta.
‘VAZGEÇMEK EN KOLAYI’
Penguen’de çizer olmaya başlamadan evvelki gayretleriniz çok kıymetli. Kapıları bu kadar zorlamanızın nedeni çizimlerinize olan inancınız miydi? Pekala bu süreçte güçsüz hissettiniz mi? Şimdiki gençlere hayallerini gerçekleştirme yolunda neler önerirsiniz?
Vazgeçmek için her vakit birçok neden bulabiliyorsunuz. Şu an rastgele bir maksadınız konusunda bile kendinize bunun neden olamayacağına, gerçekleşmeyeceğine ikna edebileceğiniz sayısız argüman üretebilirsiniz. Ben genelde kolay olanı seçmekten korkan bir tipim yahut sıkıntı olana karşı daha gözü kara olabiliyorum. Bu bazen bir ikram bazen de bir lanet tahminen ancak uğraş ve çalışmayla birleştirince istediğiniz şeye, amaçlarınıza ulaştırabilecek en değerli metot.
‘SONLARIM NE ÜMİT VAR’
Mutlaka “yazı”ya dokunuyor olmanızın nedeni ne? Sözler sizin için ne tabir ediyor?
Çocukluktan beri sözlerle ortası uygun olan biri oldum. Yıllarca mizah mecmuaları, gazeteler, kitaplar, ansiklopediler okumak bu kası çok geliştirdi üzere hissediyorum. Hayal gücünü daima canlı tutan, çok kitaplı, konuşulan yazılan bir meskende büyüdüm. Kompozisyon derslerini daima çok sevdim, kendimi tabir etme stilimde da en az çizgi kadar kıymetli bir done olduğunu düşünüyor ve bu etkiyi seviyorum.
Çoğunlukla sizin melankolik tarafınıza vurgu yapılsa da stant umut aşılayan bir stant. Size nazaran nasıl bir umut bu?
Çalışmaları bu biçimde değerlendirmenize çok sevindim, zira aslında bu esasen aradığım bir geri dönüş. Zira ne kadar karanlık ve melankolik olsa da tüm eserler ki buna çizdiğim hikayeler de dahil, hepsi ümitvar bir sonla biter. Birden fazla okuyucu yahut izleyici hikayenin çekirdek kısmına konsantre oluyor, haklı olarak o özün içinde de bir karanlık taraf natürel ki var lakin bir çıkış yolu da bir ışık da var.
